خاطرات فوتبالیست مشهور از زمین میلان تا باشگاه پرسپولیس | جنوب شهر، مهد استعدادهای ورزشی
تاریخ انتشار: ۱۳ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۵۰۸۳۱۳
همشهری آنلاین - رابعه تیموری:جوانان هوادار تیم آبی پوش هم هر چقدر روی تیم‌شان عرق و تعصب داشته باشند، باز هم توانایی‌های هافبک تکنیکی و گل زن دهه ٦٠ و ٧٠ تیم پرسپولیس و مربی باهوش این تیم در دوران اوج سرخ‌ها را ستایش می‌کنند.
درخشان ٤٩ سال از عمر ٦٤ساله‌اش را در مستطیل‌های سبز باشگاه‌ها و تیم‌های پرآوازه و حرفه‌ای گذرانده، اما هنوز زمین‌های خاکی محله بلورسازی را مهد پرورش استعدادهای خود می‌داند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شیشه‌هایی که می‌شکست و توپ‌هایی که پاره می‌شد
حمید درخشان سومین روز از دومین ماه زمستان سال ١٣٣٧ در یکی از خانه‌های حوض و حیاط دار خیابان هلال احمر به دنیا آمده است. او مانند اغلب پسربچه‌های جنوب شهر عاشق دنیای توپ گرد بوده، از آن پسربچه‌هایی که تمام راه خانه تا مدرسه را می‌دوند تا زودتر توپ پلاستیکی‌شان را زیر بغل بزنند و برای بازی گل کوچک به کوچه بروند. همیشه هم کاپیتان هستند و از این که در یارکشی اعضای تیم، بر سر هم تیم بودن با آنها قیل‌وقال به راه می‌افتد، خیلی لذت می‌برند!
درخشان تعریف می‌کند : «همه ما توی کوچه سلیمی جمع می‌شدیم. اول روی خاک کوچه آب می-پاشیدیم تا گردوخاک بلند نشود. بعد حلب‌های خالی روغن نباتی را که با آجر پر کرده بودیم، به عنوان تیر دروازه وسط کوچه می‌کاشتیم. بازی که شروع می‌شد، دیگر همه هوش و حواسمان به خط دروازه بود و گاهی توپ پلاستیکی چند لایه به شیشه خانه‌های کوچه برخورد می‌کرد. بعضی از اهالی صبوری می‌کردند و ما را می‌بخشیدند، بعضی از آنها هم توپ چندلایه ما را پاره می‌کردند و بچه‌ها چند روزی توی آن کوچه آفتابی نمی‌شدند. »
جام‌های ورزشی محلی
خانواده درخشان مرفه و ثروتمند نبودند، اما آقا حمید با مهربانی پدر زحمتکشش آنقدری متمکن بوده که بتواند برای شرکت در جام و تورنمنت‌های محلی، رخت و لباس ورزشی تهیه کند.
او تعریف می‌کند : «گاهی نوجوانان فوتبالیست چند محله با هم یک جام یا تورنمنت برگزار می‌کردند که به نام یکی از بزرگان فوتبال نامیده می‌شد و بالای سر بردن کاپ جام ارزش زیادی داشت. بازیکنان برای برنده شدن در این جام‌ها مدت‌ها تمرین می‌کردند و حتی کفش و لباس ورزشی قرض می‌کردند تا مرتب و رسمی به زمین بروند. »
زمین چمن خیابان هلال احمر در روزهای گمنامی ستاره نام‌آور فوتبال منطقه رونق و بروبیایی داشته است. درخشان می‌گوید : «جام‌های منطقه را توی زمین چمن خیابان هلال احمر که به زمین میلان معروف بود، بازی می‌کردیم. دور زمین هم ۵٠٠، ٦٠٠ تماشاچی جمع می‌شدند و با حرارت ما را تشویق می‌کردند. »
جنوب شهر، مهد استعدادهای ورزشی
او از کوچک شدن زمین فوتبال محله بلورسازی نگران است و می‌گوید : «چند ماه پیش که به منطقه آمدم و دیدم زمین میلان را کوچک کرده‌اند، خیلی ناراحت شدم. این زمین تاریخچه ارزش‌مندی دارد. زمان ما شب‌های جمعه بازیکنان بزرگی مثل ناصر محمدخانی از آن سر شهر می‌کوبیدند و به اینجا می‌آمدند تا در زمین میلان فوتبال بازی کنند. کسانی مثل حسین فرکی و رضا شاهرودی از این زمین خاطره دارند. اما به جای این که حفظ و رسیدگی شود، هر روز با ساخت مکان‌های مختلف در اطراف آن، محدودتر می‌شود. »
ستاره مطرح دهه ٦٠ تیم ملی ایران از رضا شاهرودی، رضا عباسی، علیرضا منصوریان، نجم‌الدین بخشی و حسین فرکی به عنوان نمونه‌هایی از استعدادهای ورزشی محله‌های جنوب شهر نام می‌برد و می‌گوید : «اینجا پتانسیل ورزشی بالایی دارد و بسیاری از نوجوانان منطقه ۱۷ از استعدادی کشف نشده برخوردارند، اما در فوتبال امروز امکانات ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است و بی‌توجهی به امکانات ورزشی مناطق جنوب شهر به آینده ورزشی نسل جوان این محله‌ها آسیب می رساند. »
شاگرد و مربی هم محلی
شاید بسیاری از اهالی فوتبال که شخصیت حمید درخشان را فقط در قاب و حاشیه مستطیل سبز دیده‌اند، از مهربانی‌های ورزشکار جنوب شهری در حق نیازمندان محله اش بی‌خبر باشند، اما دوستان قدیمی درخشان درباره او حرف‌هایی شنیدنی دارند. «جمشید ستوده» می‌گوید : «من و حمید درخشان از سال‌ها پیش با هم دوست هستیم و هنوز هم گاهی که دلش برای محله تنگ می-شود، به اینجا می‌آید تا همراه رفقای قدیمی توی محل گشتی بزند و از اوضاع اینجا اطلاع پیدا کند. »
ستوده از کسبه و معتمدان محله است. او می‌گوید : «حمید درخشان برای ساخت مسجد امام سجاد (ع) کمک زیادی کرده است. او از سال‌ها پیش به زندگی تعدادی از نیازمندان و افراد بی‌بضاعت محله رسیدگی می‌کند. »
رضا شاهرودی از شاگردان درخشان و نوجوانان هم محلی او بوده و مربی پیشکسوت کشور دوست دارد باز هم فرصتی فراهم شود تا استعدادهایی مانند شاهرودی را شناسایی و به دنیای فوتبال حرفه‌ای معرفی کند. او معتقد است یکی از بهترین راه‌های حفظ سلامت اجتماعی و روانی نسل جوان و کاهش آسیب‌های اجتماعی، توسعه ورزش است.
منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: فوتبال منطقه ۱۷ باشگاه پرسپولیس حمید درخشان زمین میلان جنوب شهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۵۰۸۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«اسنوس» مواد مخدر جدید فوتبالیست‌های لیگ برتر
باشگاه‌های لیگ برتر انگلیس در وضعیت هشدار قرار گرفته اند. مصرف مواد مخدر به نام اسنوس در میان بازیکنان به شدت افزایش یافته است که می‌تواند روی سلامتی آنها تاثیر بگذارد. در تصاویری که اخیرا منتشر شده است بازیکن چیزی شبیه به چای کیسه‌ای را در میان لثه و گونه اش قرار داده است تا آن را مزه کند.
عکس جیمی واردی (لسترسیتی)، ویکتور لیندلف (منچستریونایتد)، دنی مورفی (لیورپول)، مارکوس رشفورد (منچستریونایتد)، برترند ترائوره (بازیکن سابق استون ویلا) و مارک گیلپسی (نیوکاسل) در حال مصرف این مخدر دیده شده است.
فروش اسنوس به خاطر خطرناک بودنش در اروپا ممنوع است، اما پس از برگزیت در انگلیس قانونی شده است. با این حال هشدار پزشکان مانع از آن نشده است که مصرف اسنوس به یک اپیدمی در فوتبال انگلیس تبدیل نشود. عوارض این مواد به اندازه‌ای بالا است که خیلی از اعضای لیگ برتر تقاضای کمک کرده اند.
اسنوس شامل ۳۰ نوع ماده شیمیایی است که نیکوتینش سه برابر یک نخ سیگار است. با این حال تصور می‌شود که کمتر از سیگار برای سلامتی خطر دارد. اسنوس پودر مرطوب سیاه رنگی است که در کیسه‌های کوچک قرار داده می‌شود. افراد با گذاشتن این بسته‌ها زیر زبانشان می‌توانند از مزه کردنش لذت ببرند.
خیلی از بازیکنان حاضر در لیگ برتر به این مواد اعتیاد پیدا کردند و در تلاش هستند تا آن را ترک کنند. بر اساس تحقیق انجمن حرفه‌ای فوتبال مصرف اسنوس تنها روی سلامتی تاثیر مخرب نمی‌گذارد و کودکان ممکن است از بازیکنان محبوب خود الگو برداری کنند. مصرف بیش از حد این مواد موجب نگرانی انجمن حرفه‌ای فوتبال شده است و این سازمان هشدار داده که اعتیاد بالا است. طبق تحقیقات برخی بازیکنان روزانه ۲۵ کیسه اسنوس مصرف می‌کنند. آنها کیسه‌ها را زیر لب بالای خود می‌گذارند.
یک منبع آگاه به نشریه سان گفت: "تعداد زیادی از بازیکنان درگیر آن شدند، چون نمی‌دانند که نیکوتین اسنوس اعتیادآور‌تر از سیگار است. حتی بازیکنان ذخیره هم از این مواد مصرف می‌کنند. پزشکان باشگاه‌های انگلیسی می‌ترسند که نحوه مصرفشان از کنترلشان خارج شود. " مصرف بیش از اندازه اسنوس خطر ابتلا به سرطان دارد. این ماده، چون داخل دهان قرار می‌گیرد می‌توانند آسیب‌های جدی به لثه بزند و احتمال ابتلا به سرطان دهان را افزایش دهد. همچنین موجب سرطان حلق، پانکراس و معده شود.
خرید اسنوس به آسانی از طریق اینترنت انجام می‌پذیرد و مصرف کنندگان برای یک پاکت کمتر از پنج یورو هزینه می‌کنند. انجمن حرفه‌ای فوتبال اعلام کرد نیاز است تا اقدامات لازم برای منع بازیکنان از مصرف این مخدر انجام شود و به آنها آموزش‌های لازم داده شود. نیکوتین موجود در اسنوس به شدت اعتیاد آور است که ترک آن خیلی سخت است.
این مخدر علاوه بر خطر ابتلا به انواع سرطان، مشکلات قلبی و مغزی را نیز ممکن است به همراه آورد. در حالی که این مخدر دود نمی‌شود، اما ترکیبش روی مغز تاثیر می‌گذارد، موجب افزایش دوپامین می‌شود و مصرف کننده مانند کسی که سیگار می‌کشد از آن لذت می‌برد.
لی جانسن، سرمربی تیم هیبرنین اثرات این مخدر را از نزدیک مشاهده کرده است و معتقد است که ۳۵ تا ۴۰ درصد بازیکنان اسنوس مصرف می‌کنند. البته این آمار بالا نیست. باشگاه‌هایی مانند استون ویلا تصمیم گرفته اند بازیکنانی که این مخدر را مصرف می‌کنند جریمه کند. تحقیقات دیگری نشان می‌دهد فروش این مواد در میان پسران ۱۳ و ۱۴ ساله در آکادمی‌ها دیده شده است. همچنین یک بازیکن حاضر در دسته دو به دلیل مصرف بیش از اندازه اسنوس در لثه اش تومور سرطانی یافت شده است.
منبع: جماران
tags # فوتبال سایر اخبار
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»